rahatladikca aciliyor icimin cifit carsisi.
hesaplasmalari, vedalari bitmeyen eski zamanlarda ben, yetimligimi, evsizligimi keceden abam yapip eynime, gerim gerim gerinirken, kendi gucume hayran, her sefer yeniden acarak jilet yaralarimi bayilirdim soylemeye sarkimi:
'uzun yola hukum giymisim.' *
"basima gelenler" herkesin kaldirabilecegi turden degildi, "ozel"dim. "kader beni secmis"ti, dunya sacma bi yerdi. bir huzun bulutu olarak yasamaktan zevk alirdim. yapilacak birsey yoktu, garibligim tescilliydi. vaktimi dolduruyordum, bitince gidecektim, bitene kadar icebilirdim.
hem boyle epey cekiciydim, uzaktan. rakiyi sek icen, kahvesine konyak katan cok kadin yoktu etrafta, hele sigaramin dumani sarap kizili saclarimi usulca tararken.
afili satirlar cikarip kitaplardan, hanceri iyice ittirip icimi kanirtirken, sizim sizim sizlamanin bitmez tukenmez zevkiyle tekrarlamak oyle magrur yapardi ki beni sarhos gecelerde, miyop gozlerimi uzaklara dikip gururla tekrarlardim:
'huzun ki en cok yakisandir bize.'*
bu durumdan sitkim siyrildiginda yirmilerimi coktan yarilamistim. bir aksam ada vapurunda mavi sacli bir kiz oturdu karsima. benden once davranip yakti sigarasini. guzel gozlerini ufka dikip rolumu kapti.
incelikle cizilmis dogmelerle suslu boynu, kollari, burnunda, kasinda, kulaginda, dudaginda sayilamayacak hizmasi, gozlerinde kocaman huznuyle, magrur, uzak, farkli, alimli ama garibdi.
iyi taniyordum onu, simdi burada yalniz olsak, saclarini oksasam mesela, basini nasil da gogsume yaslardi. biraz guzel sozden sonra belki uyumak isterdi. ben hep uyumak isterdim.
son afili misrami onun icin cikardim en klise siirlerden biriktirdigim heybemden:
"bir misafirlige gitsem,
bana temiz bir yatak yapsalar,
her seyi, adimi bile unutup uyusam"*
canim cocuk! simdi ondan daha mi iyi biliyorum bilmem ama o zamanlar kendime ne yaptigimi simdi biliyorum. simdi beni buralara getirenin onun durup durup soyledigi sozler oldugunu da biliyorum: "yola gidelim."
yola gitmek zorlu is. hancer yine kanirtiyor icre dogru. bu sefer aci yok. garip bir mutlulukla acemice yazilar dokuluyor. ne ise yariyorlar henuz bilmiyorum. kismetse goruruz, hayrolsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder